Στο παρόν άρθρο δεν θα βρούμε κάποιον Έλληνα εμπνευστή της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ούτε κάποιον συνταγματολόγο ή νομοθέτη της. Πολλοί Έλληνες εισχώρησαν στην ρωσική κοινωνία και έφτασαν σε υψηλές θέσεις, κυρίως στις τάξεις των στρατιωτικών (Αλέξανδρος Υψηλάντης), των ναυτικών (Λάμπρος Κατσώνης) και των εμπόρων (Ιωάννης Βαρβάκης) με αποκορύφωμα βεβαίως, τον Μέγιστο των νεότερων Ελλήνων, Ιωάννη Καποδίστρια, που υπήρξε υπουργός εξωτερικών του Τσάρου Αλέξανδρου Α’ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Ο όρος Ομοσπονδία εφαρμόζεται για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το 1789 μετά την διακήρυξη ανεξαρτησίας από τον Τόμας Τζέφερσον και τον Βενιαμίν Φραγκλίνο. Μετά τις Η.Π.Α. πολλές χώρες θα ακολουθήσουν το παράδειγμα τους, κυρίως πρώην αυτοκρατορίες που επιθυμούν να συνεχίσουν την δομή της εξουσίας τους με παράλληλο τρόπο, σε σημείο όπου ο μισός πλανήτης να διακρίνεται ανάμεσα σε ενιαίο κράτος και σε ομόσπονδο κράτος.
Στην Ελλάδα, η ιδέα της Ομοσπονδίας κυριάρχησε στην ελληνική διανόηση και στους μορφωτικούς κύκλους εμπνεόμενη από τον Γαλλικό Διαφωτισμό και την Γαλλική Επανάσταση, με πρωτεργάτη και εμπνευστή, τον Ρήγα Φεραίο ή Βελεστινλή και την Χάρτα της Μεγάλης Ελλάδος.
Ελληνική Ομοσπονδία και Ρωσική Ομοσπονδία
Η Ελληνική Ομοσπονδία υπήρξε η Ιδέα του Ρήγα Φεραίου ως αναγέννηση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας υπό την πνευματική καθοδήγηση του Ελληνισμού και με γνώμονα την Ορθόδοξη πίστη και την παράδοση των λαών της χερσόνησος του Αίμου. Η Ομοσπονδία θα συμπεριελάμβανε τα έθνη της ανατολικής Ευρώπης και της Μικράς Ασίας, απ’ τα δυτικά θα εξαπλωνόταν μέχρι την Κροατία, απ’ τον βορρά μέχρι την Ρουμανία και απ’ τα ανατολικά μέχρι την Αρμενία.
Οι αλλοεθνείς θα ήταν μέτοχοι της Ελληνικής Ομοσπονδίας με ισονομία, ισηγορία και ισότητα προς όλους τους πολίτες της. Το σύνθημα Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφότητα θα έβρισκε νομική και πνευματική εφαρμογή πάνω στις αξίες του Ελληνισμού. Θα αποτελείται ως επί τον πλείστον από χριστιανικά ορθόδοξα έθνη, με κοινή βαλκανική παράδοση από την εποχή των βυζαντινών χρόνων και με κοινό σκοπό την εκδίωξη του Ασιάτη εισβολέα στην Ευρώπη και στις πατρίδες μας και λειτουργώντας ως γεωπολιτικό ανάχωμα στην διείσδυση της Καθολικής Δύσης.
Η Ρωσική Ομοσπονδία αποτέλεσε την ύστατη στιγμή, αμέσως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, μιας ”σοσιαλιστικής αυτοκρατορίας” ανάμεσα σε ευρωπαϊκά και ασιατικά έθνη, την αναγέννηση της νέας Ρωσίας υπό το πολιτικό σχήμα της Ομοσπονδίας. Η πολιτειακή αυτή μορφή αποτελεί για την Ρωσία μία δυναμική διατήρησης πολλών εδαφών, τα οποία έχουν αποσχιστικές τάσεις και κατοικούνται από αλλόφυλα και αλλόθρησκα έθνη, μία πολιτική ενίσχυσης της οικονομίας της διατηρώντας τα γόνιμα εδάφη, το πληθυσμιακό της δυναμικό και τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της και μία ευκαιρία μελλοντικής της ανασύστασης ως γεωπολιτική περιφερειακή δύναμη!
Η εφαρμογή της δημοκρατίας δυτικού τύπου στην Ρωσία όπως την επιθυμούσαν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι, και όπως πολύ πικρά διαπίστωσαν οι Ρώσοι κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 90′, σήμαινε για την Ρωσία εδαφικός διαμελισμός σε περισσότερες από 30 δημοκρατίες ώστε να αποδυναμωθεί το ρωσικό έθνος και να διανεμηθούν τα εδαφικά της πλούτη σε ευρωπαϊκές και αμερικανικές εταιρείες.
Η Ελλάδα δεν πέτυχε το Όραμα της με την παρέμβαση της Αυστρίας, Ιταλίας και Αγγλίας να εμποδίζουν αυτή την κίνηση, προδίδοντας τον εμπνευστή της στον μεγάλο εχθρό, Τουρκία, η οποία τον συνέλαβε και τον εκτέλεσε στο Βελιγράδι. Η Ρωσία κατάφερε να κινηθεί ταχύτατα και αιφνίδια (ως κράτος που ήταν αρχικώς) και να αλλάξει την ροή των καταστάσεων επιβάλλοντας τον άνθρωπο που θα δημιουργούσε ανεξάρτητο κράτος, θα επινοούσε την κυρίαρχη δημοκρατία* και θα διατηρούσε την Ρωσία ενωμένη!
Ελληνικός Κόσμος & Ρωσικός Κόσμος
Ο ελληνικός κόσμος κατά την αρχαιότητα πηγάζει από την Αιγηίδα**, δηλαδή έχει ως κέντρο του το Αιγαίο Πέλαγος, συμπεριλαμβανόμενο και τις δύο πλευρές του, απλώνεται δυτικά μέχρι την Νίκαια και την Μασσαλία της Γαλλίας και τις αποικιακές πόλεις της Κάτω Ιταλίας, βόρεια μέχρι την χερσόνησο της Ταυρίδας (σήμερα Κριμαία), ανατολικά μέχρι τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας και του Πόντου και νοτίως φτάνει μέχρι την Κύπρο και την Δωδεκάπολη της Παλαιστίνης.
Επί Μεγάλου Αλεξάνδρου ο ελληνικός κόσμος αποκτάει μία νέα πολιτισμική διάσταση και μία νέα πνευματική εξάπλωση φτάνοντας μέχρι την Κεντρική Ασία και την Ινδία και συνεχίζει ως ελληνιστικός κόσμος με τον θάνατο του Μεγίστου των Ελλήνων και την δημιουργία των ελληνιστικών βασιλείων. Μετά την κατάκτηση του τότε γνωστού ελληνικού κόσμου απ’ την Ρώμη, θα μετατραπεί σε ρωμαϊκός μέχρι την έλευση του Ιησού Χριστού Σωτήρα όπου θα χωρίσει την παγκόσμια ιστορία σε προ Χριστού και μετά Χριστόν εποχή.
Με την επικράτηση του χριστιανισμού στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία από τον Μέγα Κωνσταντίνο και την μεταφορά του διοικητικού κέντρου της αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη, ο κόσμος παίρνει σταδιακά ελληνική μορφή ξανά και εγκαθιδρύεται επίσημα πλέον μετά το Σχίσμα των εκκλησιών το 1054, ο ελληνορθόδοξος κόσμος.*** Ο οποίος θα δημιουργήσει την ρωμέϊκη ταυτότητα (βυζαντινή κατά τας δυτικάς γραφάς) και την ανατολική ρωμαϊκή συνείδηση, δηλαδή την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό νυμφευμένο με την ορθόδοξη πίστη.
Ο ρωσικός κόσμος (Русский мир) αποτελεί τον αντίστοιχο κόσμο του Ελληνισμού. Ως όρος ξεπήδησε από την σκέψη και την φιλοσοφία των Ρώσων σλαβόφιλων και πέρασε εξελισσόμενα στο κίνημα των ευρασιανιστών, απ’ τον Κομιακώφ και τον Ίλιν στον Σαβίτσκυ και στον Τρουμπέτσκου και από την θεωρία στην πράξη στον 21ο αιώνα.
Σύμφωνα με την θεωρία του ρωσικού κόσμου, όλα τα έθνη και οι λαοί που βρίσκονται στην επικράτεια της Ρωσίας, εντός και εκτός της Ομοσπονδίας, ομιλούν την ρωσική γλώσσα ως μητρική ή δεύτερη γλώσσα, συνδέονται ιστορικά και γεωγραφικά με την Ρωσία και βρίσκονταν πάντα υπό την ηγεμονία της Μόσχας, αποτελούν μέτοχοι του ρωσικού πολιτισμού και είναι μέλη του ρωσικού κόσμου, ακόμα κι αν διαθέτουν διαφορετικό θρησκευτικό δόγμα ή ανήκουν σε διαφορετική φυλή, εθνική παράδοση και κουλτούρα.
Ο ρωσικός κόσμος αποτελεί μία έννοια πολιτισμικής φύσεως και γλωσσικής ιδιαιτερότητας όπως κατά το παρελθόν αποτελούσε ο ελληνικός κόσμος (και αποτελεί ακόμα σε ορισμένα μέρη της Ανατολικής Ευρώπης & Μεσογείου), η Αυτοκρατορία παραδίδει την σκυτάλη της εξουσίας στην Προεδρία, η κοινή γλώσσα γίνεται ο ενωτικός κρίκος, το κοινό παρελθόν μετατρέπεται σε κοινό πεπρωμένο και η γεωγραφία λαμβάνει μία μεταφυσική υπόσταση σχεδόν παγανιστικής λατρείας.
Ελληνική Ιδέα & Ρωσική Ιδέα
Η Ελλάς ως έννοια και λέξη αποτελεί ένα σύνολο Ιδεών και Αξιών. Στην αρχαιότητα εκφράζεται ως ”Πανελλήνια Ιδέα” στον πανηγυρικό του Αθηναίου ρήτορα, Ισοκράτη, με τη προτροπή του για ένωση όλων των Ελλήνων υπό την ηγεμονία της Μακεδονίας και την αναχαίτιση της Περσικής Αυτοκρατορίας. Μετά την επικράτηση της χριστιανικής πίστης στον ελλαδικό χώρο και την σύζευξη του με τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική σκέψη λαμβάνει την μορφή της Ανατολικής Ρωμαϊκής Ιδέας και με την κατάρρευση της αυτοκρατορίας μας και την κατάκτηση των εδαφών της από τους Τούρκους θα μεταμορφωθεί σε Ρωμέϊκη Ιδέα.
Η Ρωμέϊκη Ιδέα ή αλλιώς Ρωμιοσύνη εκφράζει τον πόθο όλων των σκλαβωμένων ορθόδοξων λαών για ελευθερία και επανάσταση απέναντι στον αλλόθρησκο κατακτητή με σκοπό την ανασύσταση της βυζαντινής αυτοκρατορίας με κύριους εκπροσώπους, το γένος των Ελλήνων, ως νόμιμους δικαιούχους της ιστορίας κα της γεωγραφίας, όπως εκφράστηκε μέσα απ’ τον Θούριο του Ρήγα Φεραίου. Η Ιδέα αυτή θα μετεξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου σε Ανατολική Ιδέα ή Ανατολική Ομοσπονδία μέσα από δύο μεγάλους στοχαστές και αγωνιστές του ελληνισμού, τον Ίωνα Δραγούμη και τον Αθανάσιο Σουλιώτη, οι οποίοι θα εμφυσήσουν μία αυτοκρατορική έννοια και στρατηγική στο όραμα τους και τέλος, θα επικρατήσει ως Μεγάλη Ιδέα, η Ελλάδα των δύο ηπείρων και πέντε θαλασσών, εφαρμοσμένη από τον πολιτικό, Ελευθέριο Βενιζέλο μέσα σε στενά γεωγραφικά, κοινωνικά και οικονομικά πλαίσια με την γνωστή τραγική κατάληξη της στα βάθη της Μικράς Ασίας.
Η Ρωσική Ιδέα εμφανίζεται στο ιστορικό προσκήνιο μετά την κατάκτηση της ρωσικής ενδοχώρας από τους Μογγόλους και την ενοποίηση των διάσπαρτων ρωσικών βασιλείων υπό την ηγεμονία της Μόσχας. Μετέπειτα η πτώση της Βασιλεύουσας, αποτέλεσε την εξέλιξη αυτής της ιδέας ως ”Τρίτη Ρώμη” από τον Ρώσο μοναχό του Πσκωφ, Φιλόθεο και ως προστάτιδα δύναμη των απανταχού ορθοδόξων λαών.
Στην συνέχεια η Ρωσική Ιδέα μεταμορφώθηκε σε Κομμουνιστική Ιδέα μετά την αιματηρή επανάσταση των μπολσεβίκων και την βίαιη επικράτηση τους. Ο μεσσιανικός χαρακτήρας της ρωσικής ψυχής παρέμεινε ενεργός και δραστήριος μέσα στο πνεύμα των σλαβόφιλων και των ευρασιανιστών και με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, αναδύθηκε η Ευρασιατική Ιδέα. Ο κύριος εμπνευστής της ιδέας αυτής και του παγκόσμιου ρόλου της Ρωσίας είναι ο φιλόσοφος, ιστορικός και εθνολόγος, Νικολάι Ντανιλέφσκι με το ογκώδες έργο του ”Ρωσία και Ευρώπη”, ο οποίος διακρίνει την διαφορετική ιστορική πορεία και την πολιτισμική ταυτότητα της Ρωσίας από την Ευρώπη και την τοποθετεί απέναντι της.
Διακρίνουμε πως η Ρωσική Ιδέα είναι παρούσα με το δικό της πολιτικό, φιλοσοφικό και οικονομικό τρόπο και προτάσσει το δικό της όραμα και μία εναλλακτική θέση στον κόσμο διεκδικώντας το δίκαιο της και τον χώρο έκφρασης της, σε αντίθεση με την Ελληνική Ιδέα, η οποία είναι απούσα από κάθε πεδίο δράσης στο γεωπολιτικό χώρο και παραμένει ως ”πλατωνική ιδέα” στα μυαλά και στις καρδιές ορισμένων ”ρομαντικών”, πατριωτών, εθνικορεαλιστών**** και σύγχρονων διανοητών και στοχαστών όπως ο καθηγητής Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών, Μελέτης Μελετόπουλος και ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, Γεώργιος Κοντογιώργης.
Συμπέρασμα:
Η Ελλάδα και η Ρωσία είναι δύο πατρίδες με κοινές ιστορικές, πολιτισμικές και πνευματικές ρίζες. Τα βιώματα του ελληνικού έθνους και του ρωσικού έθνους μπορούν να παρομοιαστούν με τους βίους των Αγίων της Ορθόδοξης Πίστης μας. Και ο Έλληνας και ο Ρώσος θέτουν τον εαυτό τους ως κέντρο του κόσμου του και θεωρούν την ταυτότητα τους ως διαμετρικά αντίθετη της Δύσεως. Ο Ρώσος ως Ευρασιάτης και ο Έλληνας ως Ευρωμεσογειακός. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η Ρωσία είναι το Σώμα της Ορθοδοξίας και πως η Ελλάς είναι η ψυχή της!
Η ειδοποιός διαφορά έγκειται στο γεγονός πως η Ρωσία μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και ανακήρυξη της σε Ομοσπονδία, διαπίστωσε πως δεν είχε θέση μέσα στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική και δεν δέχθηκε να υποταχθεί στον προσωρινό νικητή της ιστορίας, τις Η.Π.Α. και αναδείχθηκε σε ”κυρίαρχη δημοκρατία” με δικούς της όρους και κανόνες. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η οποία δεν αντιλήφθηκε την παγίδα της Ε.Ο.Κ. και δεν έθεσε τις δικές της βάσεις, θέσεις και αιτήματα για την ένταξη της και την απαίτηση αυτών, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε μία δημοκρατία δυτικού τύπου, πλήρως υποταγμένη στο ευρωκεντρικό σύστημα και ξεδιάντροπα εξαρτημένη από την ευρωατλαντική ελίτ.
Και ενώ μετά τον θάνατο της Βυζαντινής Κοινοπολιτείας κατά τον Ρώσο ιστορικό, Δημήτριο Ομπολένσκυ, το αρχαίο ελληνικό πνεύμα μετακόμισε στη Δύση και γέννησε την Ευρώπη και η ορθόδοξη πίστη μεταφέρθηκε στη Ρωσία διαμορφώνοντας την ”Αγία Ρωσία”, η Ελλάς ως μητέρα των δύο πολιτισμών κατέστη ανήμπορη και ενδοτική κάτω υπό τον τουρκικό ζυγό, με την πρώτη της κόρη (Δύση) να μετατρέπεται σε μητριά που καταπιέζει την Ελλάδα θεωρώντας την θυγατέρα της και επιβάλλοντας της το δικό της φόρεμα (πολίτευμα) και με την δεύτερη της κόρη (Ρωσία) να αναλαμβάνει την συνέχιση της βυζαντινής διαδοχής και πολιτικής μέσα από τον ομοσπονδιακό της χαρακτήρα αντιμαχόμενη σε πολλά επίπεδα την Τουρκία, η οποία ομοίως θεωρεί πως είναι η κληρονόμος του Βυζαντίου.
Η Ρωσία στις μέρες μας σημαίνει αγώνας, πόλεμος με την Δύση, με την παγκοσμιοποίηση, με τον υλισμός της και τον εωσφορισμό της. Η Ελλάδα στις μέρες μας σημαίνει υποταγή, υποτέλεια, ανυπαρξία και απάθεια. Οφείλουμε να αλλάξουμε πολίτευμα αν θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, αν θέλουμε να βρούμε τον δικό μας δρόμο στον χώρο και αν θέλουμε να διατηρήσουμε το δικό μας πνεύμα στον κόσμο. Η Ελλάς πρέπει να εγκαταλείψει το δυτικό δημοκρατικό πολίτευμα και να εμπνευστεί απ’ το παρελθόν της ανακηρύσσοντας το δικό της πολίτευμα καταλληλότερο προς την φύση και ψυχοσύνθεση του Έλληνα, τις πολιτισμικές της δυνατότητες, τις διεθνείς συνθήκες και το γεωπολιτικό της βάθος που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Αιγαίου.
Σχετική βιβλιογραφία για τον Ελληνικό Κόσμο και την Ελληνική Ιδέα:
- Ελληνικός Πολιτισμός – Ίωνας Δραγούμης
- Νέον Πνεύμα – Περικλής Γιαννόπουλος
- Με ιδεολογία ελληνική – Νικόλαος Καρράς
- Γεωπολιτική της Ρωμανίας και Πολιτειολογία της Ρωμιοσύνης – Γεώργιος Παύλος
- Πονεμένη Ρωμιοσύνη – Φώτης Κόντογλου
- Η αποστολή της Ελλάδος – Sir Richard Livingstone
- Αλέξανδρος ο Μέγας και ο παγκόσμιος ελληνισμός – Theodor Birth
- Το ελληνικό κοσμοσύστημα – Γεώργιος Κοντογιώργης
Σχετική βιβλιογραφία για τον Ρωσικό Κόσμο και την Ρωσική Ιδέα:
1. Ρωσία, η μεταπολιτική του ”άλλου” κόσμου – Αδριανός Ερίγκελ
2. Στο μυαλό του Βλαδίμηρου Πούτιν – Μισέλ Ελτσανινόφ
3. Ο Βυζαντινισμός και οι Σλάβοι – Κονσταντίν Λεοντίεφ
4. Οι πηγές και το νόημα του ρωσικού κομμουνισμού – Νικολάι Μπερντιάεφ
5. Η τέταρτη πολιτική θεωρία – Αλεξάντερ Ντούγκιν
6. Ο βυζαντινισμός και η Ρωσία – Βλαντιμίρ Σολοβιόφ
7. Ρωσικός μεσσιανισμός και ρωσική ιδέα – Γεώργιος Ματουρέλλι
* Η “κυρίαρχη δημοκρατία” είναι ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε στη Ρωσία για να περιγράψει μια πολιτική φιλοσοφία που υποστηρίζει την αυτονομία και την κυριαρχία της Ρωσικής Ομοσπονδίας, καθώς και την ανάληψη μιας ξεχωριστής διαδρομής από τη Δύση, με έμφαση στην εθνική ταυτότητα και την ανεξαρτησία. Ο όρος “κυρίαρχη δημοκρατία” εισήχθη στη Ρωσία από τον Vladislav Surkov, όπου περιγράφει μια πολιτική προσέγγιση που δίνει έμφαση στην αυτονομία και την ανεξαρτησία της Ρωσίας σε σχέση με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, με στόχο την διατήρηση της εθνικής ταυτότητας και του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος.
** Αιγηίδα ονομάζεται η ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου Πελάγους όταν οι δύο πλευρές του ήταν ενωμένες εδαφικά και πριν καταποντιστούν από τα θαλάσσια ύδατα στέλνοντας ολόκληρες πόλεις στον βυθό της. Θεωρείται από πολλούς ερευνητές και αρχαιολόγους ως η πρωταρχική κοιτίδα του παγκόσμιου ανθρώπινου πολιτισμού και του πρώτου λευκού ανθρώπου.
*** Ιστορία του ελληνικού κόσμου, το ελληνικό κοσμοσύστημα από τις απαρχές ως τις μέρες μας – Γεώργιος Δ. Κοντογιώργης
****Ο όρος εθνικός ρεαλισμός είναι δανεικός από τον πρώην διπλωμάτη και αναλυτή, Γεώργιο Σεκέρη και το βιβλίο του, ”Η Ελλάδα στη Νέα Τάξη, η εθνική μας στρατηγική στον 21ο αιώνα”.
