Μετά την επανεκλογή του νέου Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ και την αλλαγή των γεωπολιτικών συσχετισμών η Δύση (πλην Η.Π.Α.) και η Ε.Ε. (πλην ορισμένων κρατών) βρίσκονται σε πανικό και σε σύγχυση. Η πρόθεση του Αμερικανού Προέδρου να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία και να έρθει σε συνθήκη ειρήνης με την Ρωσία χωρίς τον Πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι και την ηγεσία της Ε.Ε. έχει αναστατώσει όλους τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών και τους ιδεολόγους της woke ατζέντας και της ”πράσινης ανάπτυξης” λόγω των μεγάλων επενδύσεων που έχουν κάνει στους τομείς της οικονομίας, επιχειρηματικότητας, πολιτικής και επικοινωνίας (παλιά το λέγαμε προπαγάνδα).
Παρατηρούμε σε όλη την Ευρώπη και σε δημοκρατικά κράτη να κινητοποιούν τους θεσμούς τους και να επικαλούνται άρθρα τους συντάγματος τους όταν θέλουν εκδιώξουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, οι οποίοι δεν είναι αρεστοί στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες.
Στην Ρουμανία, o δημοκρατικός εκλεγμένος Καλίν Γκεοργκέσκου οδηγείται στις φυλακές μετά την ακύρωση των εκλογών από το συνταγματικό δικαστήριο της Ρουμανίας λόγω χρηματοδοτήσεων από την Ρωσία και την προώθηση του στην πλατφόρμα του Telegram.
Στην Σλοβακία, ο πρώην πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίτσο, μετά την απόπειρα δολοφονίας που δέχθηκε διότι στάθηκε κατά της οικονομικής υποστήριξης προς την Ουκρανία, κατηγορήθηκε για κατάχρηση της εξουσίας στην θητεία του.
Στην Ουγγαρία, ο πρωθυπουργός Βίκτωρ Όρμπαν, δέχεται οικονομικές πιέσεις και εκβιασμούς λόγω των πολιτικών πεποιθήσεων και την σταθερή αντίθεση του στο μεταναστευτικό, στο οικογενειακό (θέμα ομοφυλοφίλων) και στο ουκρανικό.
Στην Γερμανία, το πολιτικό κόμμα AfD (Εναλλακτική για την Γερμανία) βρίσκεται διαρκώς υπό παρακολούθηση από την κυβέρνηση και θεωρείται ”ύποπτο για εξτρεμισμό” και ”ρητορική μίσους”.
Στην Γαλλία, η Πρόεδρος του κόμματος, Μαρί Λε Πεν, η αντιπολίτευση και ίσως μελλοντική κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές, συνελήφθη πριν λίγες ημέρες για ”υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος”.
Και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. μπορούμε να βρούμε παραδείγματα πολιτικής πίεσης και κυβερνητικής εκδίωξης μικρότερης ή μεγαλύτερης σημασίας, τα αίτια είναι πάντα τα ίδια, τα προσχήματα αλλάζουν, ”εθνικιστικός” λόγος και προσήλωση στις εθνικές αξίες και ”φιλορωσισμός” δηλαδή κατάπαυση του πολέμου και συνέχιση της οικονομικής και στρατιωτικής υποστήριξης προς την Ουκρανία.
Το ίδιο είδαμε και ζήσαμε στην Ελλάδα με την υπόθεση της Χρυσής Αυγής. Παρά τις ιδεολογικές διαφορές, τις θεμελιώδεις αρχές και τις πολιτικές μεθόδους που μας έκαναν να αποστασιοποιηθούμε από την εν λόγω οργάνωση (μετέπειτα κόμμα) πριν την είσοδο της στην ελληνική βουλή, η φυλάκιση των βουλευτών της και η ανακήρυξη του κόμματος ως ”εγκληματική οργάνωση” είναι μια καθαρά πολιτική δίωξη και μια αντισυνταγματική παραβίαση της εκλογικής βούλησης.
Η φυλάκιση του κόμματος εξυπηρετούσε τα πολιτικά εκλογικά συμφέροντα της Νέας Δημοκρατίας και τις ιδεολογικές εμμονές της σύσσωμης Αριστεράς. Δεν είναι τυχαίο ότι φυλακίστηκε επί Ν.Δ. και καταδικάστηκε επί της Ν.Δ. με τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ στο μεσοδιάστημα να μην αγγίζει το θέμα.
Τα κύρια βασικά και φαινομενικά αίτια της φυλάκισης ήταν ο εθνικιστικός της λόγος, η αντιμεταναστευτική ρητορική της, οι κρυφές επαφές με κύκλους της Ρωσίας και η αντιευρωπαϊκή της στάση απέναντι στο ιερατείο της Ε.Ε.
Μετά όμως από λίγα χρόνια, την ”υγειονομική κρίση”, την ”ενεργειακή κρίση” και τον πόλεμο στην Ουκρανία διαπιστώνουμε πως όποιο εθνικό κόμμα με πατριωτικό φρόνημα, σταθερό λόγο και ισχυρή βούληση παρέμενε στην βουλή (τα υπάρχοντα κόμματα στερούνται το δεύτερο και το τρίτο), θα εξελισσόταν σε αντιπολίτευση, ίσως και κυβερνών, μετά την αποτυχία της Αριστεράς και την τραγωδία του Φιλελευθερισμού. Νομοτελειακά ο λαός θα αναζητούσε κάποιον τρίτο εκπρόσωπο πέρα από αυτούς τους δύο. Και ο πατριωτισμός στην Ελλάδα είναι πάντα επικίνδυνος όταν είναι υγιής, δυναμικός και κυριαρχικός! (αυτά τα στοιχεία έλλειπαν σαφώς από την Χ.Α.)
Στην Ευρώπη όμως δεν είναι έτσι! Στην Γαλλία και στην Γερμανία, υπάρχει λόγος και στάση. Η δε Γαλλία έχει παράδοση και ιστορία στην εθνική αντιπολίτευση, ενώ η Γερμανία έχει κουραστεί να κουβαλάει ευθύνες και ενοχές για όσα έκαναν οι πρόγονοι τους στον Β’ Π.Π.
Και μπορεί κάποια κράτη της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης να είναι πιο επιρρεπείς στην διαφθορά και στην ασυδοσία, όμως τα υπόλοιπα ”πολιτισμένα” της Δύσης δεν υστερούν. Αν τα παίρνεις από το ίδρυμα Σόρος ή από την USAID, δεν θεωρείται κατάχρηση δημοσίου χρήματος αλλά σαφέστατα χρηματίζεσαι από τρίτους για να υιοθετείς την ατζέντα τους και να εφαρμόζεις τις πολιτικές τους.
Οι δυτικές ”δημοκρατικές” κυβερνήσεις της Ε.Ε. αποδεικνύονται πως όταν κινδυνεύουν τα συμφέροντα τους και οι επενδύσεις τους από μη ελεγχόμενες δυνάμεις κινητοποιούν την Δικαιοσύνη και επικαλούνται το σύνταγμα για τους άλλους. Δεν το πράττουν όμως όταν πρόκειται για δικούς τους απατεώνες, διαφθορείς και εκμεταλλευτές, ακόμα και για δολοφόνους και παιδεραστές. (βλέπε υπόθεση Τεμπών και παιδεραστών της Ν.Δ.)
Όταν οι δημοκρατίες απειλούνται, καταφεύγουν στην Δικαιοσύνη. Όταν οι δικτατορίες απειλούνται, επικαλούνται την ασφάλεια.
Στην εποχή μας και μόνο η κατηγορία ως ”φιλόρωσος” (παλιά ίσχυε αν ήσουν κομμουνιστής, όχι απλά Ρώσος ή διάβαζες Ρώσους κλασικούς) είναι αρκετή για να σου επισύρει κυρώσεις, διώξεις και φυλάκιση αν είσαι ισχυρό πολιτικό πρόσωπο. Και αναφερόμαστε σε μία κατηγορία που εναρμονίζεται με την ειρήνη, κι όχι με την επέλαση των Ρώσων μέχρι το Βερολίνο, όπως διατυμπανίζουν οι ρωσοφοβικοί και ευρωλάγνοι.
Οι ”νέες δημοκρατίες” δεν είναι μόνο ελληνική υπόθεση. Είναι ευρωπαϊκή και ιδιαιτέρως επικίνδυνη για την Ευρώπη και τα έθνη της.
Οι δημοκρατίες αντεπιτίθενται, δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο, πίσω από το προσωπείο της φιλανθρωπίας και του φιλειρηνισμού, αν και μας το είχαν δείξει την περίοδο των κοινωνικών εγκλεισμών και των μαζικών εμβολιασμών, δεν το αντιληφθήκαμε γιατί μας πλήρωναν για να μην το δούμε, τώρα όμως θα μπορέσουμε να δούμε κατάματα το πρόσωπο της δημοκρατίας τους ή θα δούμε και λίγο απ’ τον εαυτό μας μέσα στο δικό τους και θα πανικοβληθούμε, επομένως θα δικαιολογήσουμε για ακόμη μια φορά τα δικτατορικά τους μέτρα και τις τυραννικές τους προθέσεις;;;
